Fındıklı Görüşmesi

Bundan 14 sene kadar önce çömez bir gıda mühendisi olarak ilk işimde bir seneyi doldurmak üzereydim. İşe mezun olduktan bir kaç hafta sonra girmiş olmanın mutluluğu ile "mühendisim lan ben" havam çok kısa sürede sönmüştü çünkü telefonlara bakmak, tuvalet kağıtlarını değiştirmek, kargo göndermek gibi çookkk önemli işlere koşturuyordum. Biraz safımdır hem de kendimi kolay ezdiririm. Hala çevremdekiler (başta annem) bilmemneye dikkat etmem gerektiğini, beni kullanabileceğini filan söylediklerine göre demek ki hala safım ve eziliyorum.

Neyse konumuz bu değil...

Ya da bilmiyorum budur.

Tam 14 sene önce büyük tesadüfler sonucunda Fındıklı'daki bir gıda makinaları firmasının genel müdürüne özgeçmişimi iletmiş ve bir Kasım akşamı görüşmeye gitmiştim. Hangi ruh halinde gittiğimi hatırlamıyorum. Görüşmenin çok olumlu geçtiğini ve hayatımda ilk ve son defa bir iş görüşmesinde karşılıklı Türk kahvesi höpürdettiğimizi hatırlıyorum. Kafamdaki en belirgin his de ofisten çıktığımda yere basmayacak kadar çok çok sevinçli olmamdı. İnsan genellikle kötü tecrübelerini daha fazla hatırlarmış bir daha tekrarlamamak için. Ama bu çok çok güzel bir his idi, unutulacak gibi değildi. Harbiden uçtuğumu sanmıştım. İnsan nasıl uçmaz? Hem iki katı maaşa anlaşmışım, hem İçerenköy'ün griliğinden sonra Boğaz'a bakan bir ofiste çalışacağım,  hem de o zamanlar çok daha iyi kotardığım İtalyanca'mı kullanacağım hevesindeyim. 

Esasında tüm bu isteklerimi gerçekleştirdim. İş hayatımın çok büyük bir tecrübesidir o firma. 

Şimdi bu kadar geriye gitmemin sebebi bu sefer yine Fındıklı'da bir görüşmeye gidiyor olmam. Sabah yine karga kahvaltısını etmeden uyandım tabi. Böyle önemli günlerde erkenden uyanıp gözlerimi açar açmaz beynim o güne kitleniyor ve arpacı kumrusu gibi düşünmeye başlıyorum. Size de böyle oluyor mu? Normal günlerde uyku mahmurluğunu rahat bi 15 dakika yaşayan ben, bu tip özel günlerde iki saniye içinde cin gibiyim.

Uzun lafın kısası bu sabahın köründe hayatımın ikinci "Fındıklı Görüşmesine" gideceğimi fark ettim. İki gündür stresten allak bullağım. Bu sefer görüşme öncesinde neler hissettiğimi çok iyi hatırlayacağım. Görüşmenin olumsuz geçmesinin beni taş gibi yapacağına adım gibi eminim ama olumlu bir görüşme olursa ilk Fındıklı Görüşmem kadar uçacağımı tahmin etmiyorum.

Belki de o kadar saf değilim artık. Yani, 23 yaşımdaki kadar.